Wanneer zet jij jouw volgende stap?

Sinds zij elders in Nederland vertoeft onderhouden we zo af en toe contact. Mijn vroegere schoolvriendin en ik. Regelmatig duikt hetzelfde verhaal op. “Het gaat niet goed en het is teveel, ik probeer het wel, maar het lukt niet. Zo frustrerend! Wéér moet ik van mijn werk thuis blijven, het gaat gewoon niet,” vertelt ze. Opnieuw hoor ik hoe ze afstevent op overwerkt zijn. Neerslachtig en in haar ogen gefaald, weet ze dat ze tot veel meer in staat is, toch komt het er niet uit.

Het oerbrein

“Maar,” zegt ze er deze keer enthousiast achteraan, “ik heb me ingeschreven voor een online programma.” Hoopvol dat dit haar de nodige inzichten en handvatten oplevert, waarmee ze verder kan.

Terwijl ik dit zo aanhoor groeit mijn ongeloof; natuurlijk helpen inzichten en handvatten, maar ik voorzie dat ook dit niet de oplossing is. In al die jaren gaf ik haar ook feedback, advies en goede raad. Via haar werkgever kreeg ze gesprekken met een psycholoog, waar ze ook haar verhaal deed.

“Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder, wat heeft dit alles je opgeleverd,” vraag ik? “Nou niks,” beaamt ze. “Ik hoop dat het online programma mij meer inzichten en handvatten gaat geven,” oppert ze.

Met verbazing kijk ik haar via facetime aan en zeg: “Je begrijpt toch wel dat een online programma geen verandering gaat brengen?” Ze weet wel dat het niet echt gaat helpen met het grotere probleem, maar hoopt dat het haar op weg helpt.

Het zelfbewuste brein

Het is mijn gevoel van onmacht en ‘om de hete brij heen draaien’ wat me raakt. Ik heb haar lief en voor ik het goed en wel besef confronteer ik haar met wat ik zie gebeuren: “Zoals ik het zie hoop je via een korte route je geluk te vinden. Daarvan durf ik je nu al te vertellen, dat het je geen oplossing gaat brengen. Je leeft je leven al ruim vijfenveertig jaar op jouw manier. Daarbij heb je al zoveel verschillende dingen gedaan en toch ben je nog geen stap verder. Volgens mij wordt het tijd dat je gaat inzien wat jouw patronen zijn.

“Ik weet het, ik weet het,” zegt ze. “Maar het is geen kwestie van weten. Mentaal weet je heel goed hoe het zou moeten en toch blijkt dat lastig. Uit ervaring weet ik dat patronen niks met weten te maken hebben, maar alles met gevoelens. Zolang je je werkelijke gevoelens uit de weg gaat, zal er niets veranderen.”

Ik: “Wil je ervan af?”
Zij: “Ja, ja, tuurlijk.”
Ik: “Hoe graag wil jij er vanaf?”
Zij: “Heel graag.”
Ik: “Wil je er écht vanaf?”
Zij: ……………

Zij: “Dan moet ik dóór die gevoelens heen zeker?”
Ik: “uhuh…“
Zij: “Zucht……“
Ik: “Sorry, zolang jij niet bereid bent om écht de confrontatie met jezelf aan te gaan, kan er niets veranderen. Wanneer ga jij die stap zetten?” “Ja maar, wat moet ik dan doen,” vraagt ze?

Omdat ik haar vriendin ben en niet haar Life coach, is het niet aan mij om haar inzicht in patronen te geven. Het enige wat ik voor haar kan doen is haar confronteren met haar eigen gedrag en een Life coach in mijn netwerk adviseren. De volgende stappen moet ze zelf zetten.

Voor jou

We zijn allemaal zo verweven met onze patronen, dat we zelf niet doorzien waar het voor ons misgaat. Patronen zijn gebaseerd op gevoelens. Zolang gevoelens genegeerd en onverwerkt blijven, kan de lading er niet af. Lading dat ervoor zorgt dat patronen in tact blijven. Wil jij een volgende stap zetten en uit een patroon?

Dit moet je weten over je oerbrein

Je oerbrein reageert op stress door te vluchten. Het maakt niet uit wat voor stress, het reageert. Dat doet het nu en dat zal het altijd blijven doen. Als ons oerbrein stress ervaart vluchten we in patronen van piekeren, werken, sporten, seks, gamen, roken, drank of drugs, door afleiding buitenshuis te zoeken, excuses te verzinnen, jezelf wijs te maken dan je het niet kan, dingen uit te stellen of door safe achter je computer te blijven zitten.

Als je alleen al aan je wensen denkt kunnen de rillingen over je rug lopen. Omdat je oerbrein wil dat jij veilig bent, wil het je via een olifantenpaadje laten vluchten. Je weet zelf heel goed wat er moet gebeuren. Het is dus aan jou of je blijft toegeven aan je oerbrein of juist naar je wensen toe beweegt.

Het is simpel. Met je zelfbewuste brein kies je voor actie richting je diep gekoesterde wens. Je hoort mij niet zeggen dat het gemakkelijk is, want het olifantenpad kiezen is vele malen makkelijker. De vraag is: pak je je verantwoordelijkheid en ga je die confrontatie met jezelf aan?

• Wil jij een volgende stap zetten?
• Hoe graag wil jij die volgende stap zetten?
• Even serieus, wil je het écht? (hier wordt je oerbrein actief)
• Weet je het heel zeker?

Kan je op alle vragen met heel je hart ‘ja’ antwoorden, dan ben je klaar voor jouw volgende stap. Dat betekent actief stappen zetten die je bang maken en stress geven. Dit soort stappen zet je over het algemeen alleen. Dat maakt het ook zo spannend. Je zal al je moed en lef bij elkaar moeten rapen. Bovendien word je, zeker weten, uitgedaagd door je oerbrein, geloof mij. Weersta die olifantenpaadjes en volg je hart.

Wil jij samen die volgende stap zetten?

Vul dan hier je gegevens in en ik neem contact met je op. Wil je weten wat je bij mij kan verwachten, lees dan hier meer over mijn werkwijze.

Gebruik je brein en volg je hart!

Astrid