Mannen, het zijn net kleine kinderen

Tientallen jaren ondernemen ze al samen. De kinderen zijn inmiddels groot, studeren en wonen op zichzelf. Dat zorgt voor ruimte en haar aandacht gaat opnieuw uit naar haar huwelijk. Het is niet de eerste keer dat ze concludeert dat ze niet blij en gelukkig is. Ze wil hier verandering in brengen en naar haar eigen aandeel kijken. Ze heeft hiervoor mijn hulp gezocht. Ze beschrijft haar relatie als elkaar continu de zwarte Piet toeschuiven en is dat meer dan zat. Eerdere gesprekken bij een relatietherapeut verliepen zo stroef, dat ze op de terugweg in de auto dubbel lagen van het lachen. Gek genoeg bracht dit opnieuw verbinding en leek het probleem voor even van de baan.

Wederzijdse afhankelijkheid

Zolang de kern van een probleem niet helder is, is het probleem niet écht opgelost. Dus steekt het opnieuw de kop op. Ze geeft aan dat ze twijfelt over van alles; hij vindt bijvoorbeeld dat ze de problemen met een van hun kinderen verkeerd heeft aangepakt. “Ben ik nou gek?! Zie ik het nou verkeerd, vraagt ze mij?!” Het zorgde er in ieder geval voor dat ze de problemen in haar eentje oploste. Hij vindt de seks niks. Het maakt haar onzeker en ze geeft daarom vaker toe dan haar lief is. Op de zaak is er verloop in personeel, wat hij haar in de schoenen schuift. Opnieuw twijfelt ze. Ze heeft al zo vaak geprobeerd hierover in gesprek te gaan, maar het vindt geen voedingsbodem. Nijdig pakt ze ook deze verantwoordelijkheid en voert de moeilijke gesprekken. Vechtend in een proces van passief agressief gedrag wat zich voornamelijk vanbinnen afspeelt.

Een paar maanden geleden gaf hij aan dat hij wil scheiden. Zij wilde dat niet en ze besloten apart van elkaar hulp te zoeken. Nog altijd vliegen de verwijten over en weer. Onlangs gooide zij de handdoek in de ring. Hij ging akkoord. Huilend en in paniek draaide zij haar beslissing terug.

Samen op eigen benen

Na een aantal gesprekken is haar het een en ander helder geworden. Het uitspreken van haar vermoedens en twijfels, het helder krijgen van haar situatie en het verwoorden van haar verlangens doen haar eigenwaarde goed. Vorige week kwam hij opnieuw met de mededeling dat hij niet verder wil. Na hier even over nagedacht te hebben, gaf ze zonder twijfel aan er vrede mee te hebben: “Ik heb gezegd dat hij dan maar zijn koffers moet pakken en woonruimte moet gaan huren.”

Als ze weer bij mij in de stoel zit zegt ze: “Ik snap er niets van. Hij geeft aan dat hij weg wil, maar hij doet niets?!” Plotseling lijken de rollen 180 graden gedraaid. Hij is opvallend rustig, minder kritisch, ziet zijn eigen aandeel, maar actie blijft uit. Over een kop dampende thee kijkt ze me aan. Geïrriteerd zegt ze: “hij lijkt wel een klein kind dat om aandacht vraagt en mijn hand zoekt.”

Valkuilen

Een ervaringsgerichte oefening schept helderheid en we bespreken uitgebreid wat er met haar in de situatie gebeurd. Waar zij eerder twijfelde en als vanzelfsprekend de verantwoordelijkheid pakte, zowel zakelijk als privé, laat ze nu de verantwoordelijkheid bij de ander. Het is moeilijk om niet geïrriteerd te reageren nu zij hem hiermee ziet worstelen. Toch wil ze niet opnieuw in de verleiding komen en in dezelfde valkuil stappen waarmee hun relatie blijft zoals het is.

Of het daadwerkelijk over een scheiding gaat is nog maar de vraag. Zij wil helemaal niet scheiden en hij mogelijk ook niet. Het geeft aan dat zij beiden de situatie zat zijn. Het is dus zaak dat beiden hun verantwoordelijkheden pakken. Alleen als dat gebeurd kunnen problemen opgelost worden en zaken floreren.

We bespreken hoe zij dichtbij zichzelf kan blijven, haar verantwoordelijkheid neemt, het bij de ander laat én in verbinding blijft.

Voor jou

We voelen ons vaak zó verantwoordelijk voor het welzijn van de ander, dat we meer verantwoordelijkheid nemen dan ons lief is. Daarmee zal je bedrijf nooit floreren.

Hoe jij je relatie ervaart zegt dus veel over hoe jij met verantwoordelijkheid omgaat in je leven en dus óók in je ondernemerschap. Zeg eens eerlijk, huppel jij als het meisje aan de hand van je partner en vind je het wel gemakkelijk als verantwoordelijkheid uit handen wordt genomen? Of ervaar jij je partner als één van je kinderen en trek jij als vanzelfsprekend de verantwoordelijkheid naar je toe?

Verantwoordelijkheid nemen door NIET te zorgen

Als geen ander weet ik hoe belangrijk het is om als vrouw, moeder en ondernemer te weten hoe je relatie met verantwoordelijkheid eruit ziet. Als je wilt dat je bedrijf groeit en serieus genomen wordt, dan moet je jouw verantwoordelijkheid nemen, maar dat van een ander óók los kunnen laten. Je moet kunnen toezien hoe een ander struggelt en tóch in verbinding blijven. Je moet bijsturen zonder het van de ander over te nemen of je terug te trekken. Alles draait om de juiste intentie zodat de ander zijn of haar verantwoordelijkheid kan pakken. Dat geldt niet alleen voor jezelf, maar ook voor partners, kinderen, medewerkers, opdrachtgevers en dus voor je bedrijf.

Als je niet weet wát je moet veranderen, hóe kan je het dan veranderen?

Start het nieuwe jaar goed! Vanaf januari 2019 start ik mijn programma ‘Werk aan je POP!’ Daarin nodig ik je uit om de verantwoordelijkheid voor jezelf, je leven en je ondernemerschap te nemen. Te groeien op een manier die past bij jou. In een klein groepje van maximaal vijf vrouwelijke ondernemers gaan we aan de slag om onbewuste zaken bewust te maken en om te zetten in actie. Wat je niet weet, kan je ook niet veranderen. Wat je er vervolgens mee doet, is je eigen verantwoordelijkheid en moet je zelf weten. Alle informatie over dit programma vind je hier!

‘Wat niet weet, wat niet deert!’

Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)